Het is nu inmiddels alweer 3 uur en 28 minuten lang maandag en dat terwijl ik nog maar een uur of 4 wakker ben. Tjah slapen heeft nu niet echt veel nut en zou waarschijnlijk ook niet lukken, dus dan zit er toch echt niks anders op dan een logboekstukje schrijven over hoe ik deze jetlag opgelopen heb.
Zaterdagavond stond de nachthike van de AVD in het thema Australië, dit was al meteen te merken aan een hoop aarde die ergens tussen de fietsen lag, na de hoop iets grondiger te hebben geïnspecteerd, kwam ik er achter dat zelfs Steve Irwin uit Australië was overgevlogen om hier als thema aankleding te dienen. Nadat onze Voorzitter ons had aangemeld, was het tijd om eventjes te wachten voordat we konden vertrekken. Dit was een mooie gelegenheid om de flyers voor het ‘Thriantastam goes Mexico’-feest uit te gaan delen! Nadat iedereen van 3 flyers was voorzien werd het toch echt wel tijd om op pad te gaan.
De eerste opdracht was iets met satellietkaartjes en nog iets anders. Nadat de opdracht was opgelost liepen we binnen 10 minuten naar de eerste post. Hier aangekomen was het de bedoeling dat we eventjes een trappersbaan gingen doen, alleen de echte bikkels waren bereid zich natuurlijk eventjes te bewijzen. De trappersbaan bestond uit eerst een hele slappe buikschuif, gevolgd met een apenbaantje, daarna moest je onder een net doorkruipen, waarbij je tegen allemaal uitsteken boomstammen opliep, en ook nog s een blindspoor bewandelen met ook allemaal pijnlijke afgezaagde boomstammen en tenslotte was er nog weer een stukje buikschuif. Nadat een select aantal mensen dit even hadden gedaan moesten we nog een kwartiertje wachten op een van onze Tsjechische vrienden.
Toen iedereen weer compleet was zijn we maar weer verder gaan lopen richting de volgende post. Deze post was op een heuveltje vlak bij de roeiclub aan het kanaal. Het was de bedoeling om met een kabelbaan het heuveltje af te roetjsen, maar helaas was het katrolding kapot en zat er niet zo veel snelheid in de kabelbaan. Nadat iedereen naar beneden was gegaan, moet er waarschijnlijk weer een hele moeilijke puzzel opgelost worden, want we moesten weer tijden wachten voordat we onze tocht konden voortzetten
De tocht liep dwars door Loon en dus ook langs een café, waarin natuurlijk niet onverwachts allemaal oude lullen zaten uit te puffen. Na wat gedonder voor het raam van het café liepen we maar weer verder naar de volgende post. Deze post was bij de hunebedden van Loon, het was de bedoeling dat we daar een broodje met twee knakworsten zouden krijgen. Na het geklungel van een AVD’er met een pan worsten even aangezien te hebben besloot ik om zoals het een echte Thriantaan betaamt, mij toch maar even met de worsten te gaan bemoeien.
Nadat iedereen een overheerlijk broodje knakworst had verorbert, konden we weer verder gaan, dit deel van de hike werd wel heel erg sompig met allemaal modderige zandweggetjes waar je schoenen tot diep in de modder wegzakte. Gelukkig was ook hier weer na een tijdje lopen een post, dit was een heuse drinkpost. Iedereen kreeg een halve liter ‘Schlüten Brau’ in z’n handen gedrukt en omdat menigeen een beetje uitgedroogd begon te worden, werd dit vocht met vreugde in ontvangst genomen.
Nadat we ook hier weer een kwartier voor niks hadden gewacht, kwam er nog een AVD’er aanrijden die graag een groupiefoto wou maken. Nadat we dit ook even hadden gedaan, werd het tijd om ons naar de laatste post te begeven, deze post bestond uit een vlot waarmee je het Deurzerdiep over moest steken, helaas waren de AVD’ers niet zo slim, want naast het vlot was er gewoon een brug. Nadat we wederom op deze post ook nog een kwartier hadden gewacht (op onze Tsjechische vrienden), was het inmiddels alweer half 2 s’nachts en zijn we zo snel mogelijk naar het gebouwtje van de AVD’ers gelopen, om daar nog lang van het feest te kunnen genieten.
Joep de Boer